حدس و گمان در مورد اینکه اسرائیل چگونه به حمله آخر هفته ایران پاسخ خواهد داد، خود پاسخی است به حمله اسرائیل در 1 آوریل به سفارت ایران در دمشق که منجر به کشته شدن یک ژنرال ارشد ایرانی و سایر اعضای انقلاب اسلامی شد.
با وجود چندین دهه تنش، حملات مستقیم بین دو دشمن منطقه‌ای غیرقابل شنیدن بود. به طور معمول، تبادلات از طریق نیروهای نیابتی ایران در منطقه یا عملیات اطلاعاتی اسرائیل انجام می شود.
جامعه بین‌الملل بارها بیانیه‌هایی صادر کرده و از اسرائیل خواسته است تا خویشتنداری کند و به انتقام‌جویی ایران پاسخ ندهد و نسبت به درگیری مارپیچ هشدار داده است. این رویکرد در تضاد با گزارش های غرب در مورد حمله اسرائیل به غزه است.
حمله ایران با بیش از 300 پهپاد و موشک از قبل تلگراف شده بود و تقریباً به طور کامل توسط یک گروه بین المللی از جت های جنگنده و سامانه دفاعی گنبد آهنین اسرائیل رهگیری شد.
حمله متقابل مستقیم توسط اسرائیل خطر آغاز یک جنگ منطقه‌ای گسترده‌تر را به همراه دارد که به طور بالقوه شامل بسیاری از قدرت‌های غربی که از اسرائیل حمایت کرده‌اند، می‌شود.
نخست وزیر بنیامین نتانیاهو در واکنش به فشار دیوید کامرون، وزیر خارجه بریتانیا، گفت که اسرائیل تصمیمات خود را می گیرد.
اما تحلیلگران پیشنهاد می‌کنند که این وضعیت ممکن است ظریف‌تر باشد، زیرا افکار عمومی اسرائیل نفوذ تقریباً تعیین‌کننده‌ای بر نتانیاهو و کابینه‌اش دارد. سوالی که باید به آن پرداخته شود این است که کدام بخش از مردم اسرائیل وزن بیشتری خواهد داشت.
حال و هوای اسرائیل
اسرائیل مدیریت جنگ در غزه را به کابینه ای سه نفره که چند روز پس از آغاز درگیری تشکیل شده بود، متشکل از نتانیاهو، یوآو گالانت وزیر دفاع و بنی گانتز رقیب نتانیاهو، که وزیر دفاع سابق نیز بود، سپرد.
گفته می شود که گالانت و گانتز هر دو طرفدار پاسخ سنجیده تری به حمله ایران هستند و اتحادها را بر انتقام ترجیح می دهند. با این حال، هر گونه وحدت در کابینه نظامی به سختی در کابینه امنیتی گسترده تر قابل مشاهده است.
در آنجا، چهره های راست افراطی مانند وزیر امنیت ملی ایتامار بن گویر – که به تحریک “تروریسم” در سال 2007 محکوم شد – و وزیر دارایی بزالل اسموتریچ، علیرغم فقدان تجربه در صحنه بین المللی و نظامی، برای انتقام گیری گسترده علیه ایران تلاش کردند.
ایال لوری پاردس از موسسه خاورمیانه گفت: «هر دو کابینه باید به احساسات ملی توجه داشته باشند، با توجه به سطح پایین اعتماد عمومی.
«در کابینه نظامی، هم گانتز و هم گالانت از حمایت عمومی کاملاً جدی برخوردار هستند. بعید است نتانیاهو که این کار را نمی‌کند علناً در این موضوع با آنها مخالفت کند.»
«در کابینه امنیتی، شخصیت‌های دست راستی مانند اسموتریچ و بن‌گویر می‌دانند که از اختیارات نظامی کمی برخوردارند، بنابراین اگرچه ممکن است علنا از یک واکنش تهاجمی دفاع کنند، اما بعید است که از سرمایه سیاسی خود علیه توصیه‌های گانتز و گالانت استفاده کنند. لوری-پاردس افزود.
اگرچه اسراییل تاکنون از حمله به خاک دشمن، هدف قرار دادن اهدافی در لبنان و سوریه، از جمله موارد دیگر، خجالتی نبوده است، به نظر می رسد که نگرانی در مورد حملات احتمالی در ایران وجود دارد.
حال و هوای عمومی
یک نظرسنجی در دانشگاه عبری در این هفته نشان داد که سه چهارم پاسخ دهندگان، اتحادهای بین المللی و منطقه ای اسرائیل را بالاتر از منافع حمله به ایران می دانند.
حمایت عمومی از جنگ غزه نیز همچنان قوی است. نظرسنجی‌های روزنامه اسرائیل هیوم و مؤسسه دموکراسی اسرائیل حمایت گسترده‌ای از اهداف نظامی اسرائیل را نشان می‌دهد، بدون اینکه کاهش واقعی در تعداد کسانی که به فراخوان‌ها در ذخایر نظامی اسرائیل پاسخ می‌دهند.
با وجود حمایت عمومی از جنگ، بدبینی نسبت به رهبران نظامی و همچنین اعتراضات علیه دولت، نتانیاهو و جهت گیری سیاسی اسرائیل در حال افزایش است، به ویژه با وجود تعداد نامعلومی از زندانیان که هنوز در نوار غزه نگهداری می شوند و نتانیاهو متهم به عدم تلاش برای بازگرداندن آنها می شود. .
Mairav Zonzein، تحلیلگر ارشد گروه بحران در اسرائیل، گفت: «مردم خسته و به طور فزاینده ای می ترسند.
آنها به رهبری سیاسی که 7 اکتبر را ندیدند، و به رهبری نظامی که ظاهراً پاسخ به حمله 1 آوریل را اشتباه ارزیابی کرده بود، بی اعتمادند.
زون‌زین افزود، در حالی که انتظار گسترده‌تری وجود دارد که به نوعی پاسخ به حمله ایران داده شود، تحلیلگران نظامی و مقامات امنیتی سابق خواستار احتیاط شدند و بر اهمیت اتحادهایی که از اسرائیل در طول حمله ایران حمایت می‌کردند، تاکید کردند.
«اگرچه اتفاق نظر وجود دارد [in Israel] برای جنگ غزه، ایران داستان دیگری است و افکار عمومی نسبت به شکل ظاهری آن جبهه بسیار محتاط هستند و مطمئناً به این رهبری برای برداشتن این گام اعتماد ندارند.»
نگرش
حسن نیت نسبت به رهبران سیاسی اسرائیل در هر دو طرف این طیف حداقل است.
شهرک نشینان اسرائیلی به نتانیاهو نسبت به آنچه که آنها حمایت قاطعانه از جاه طلبی های ارضی خود در کرانه باختری اشغالی می دانند اعتراض کرده اند. خانواده های اسیران او را متهم کردند که در حین جنگ با دشمنان خویشاوندان خود را در اسارت رها کرده است. دیگران مایلند اسرا را به طور کامل قربانی کنند در حالی که “جنگ تمام عیار” در غزه به راه انداخته می شود، چیزی که آنها گمان می کنند نتانیاهو از آن جلوگیری می کند.
اما تعامل کامل با ایران موضوع متفاوتی است، زیرا جان ایرانیان را به خطر می اندازد و همچنین خطر تشدید تنش در سراسر منطقه را به خطر می اندازد که هیچ پایان بالقوه ای برای آن متصور نیست.
نمرود فلشنبرگ، تحلیلگر مستقر در تل آویو، گفت: «ایالات متحده و دیگران کاملاً واضح بوده اند که این یک خط قرمز برای آنها است. هیچ کس نمی تواند دقیقاً پیش بینی کند که کابینه اسرائیل چه خواهد کرد، اما خواسته های ایالات متحده و دیگران – به ویژه در این زمان – محدودیت های مهمی است.
در مورد اینکه چه زمانی پاسخ اسرائیل خواهد رسید: «این ممکن است روزها طول بکشد. ممکن است هفته ها طول بکشد.» لوری پاردس گفت. یک دوره انتظار می‌تواند به دولت اسرائیل فضای بیشتری برای پیگیری پاسخ‌های گسترده‌تر بدهد.»
بنابراین گزینه های اسرائیل چیست و احتمال پذیرش هر یک از آنها چقدر است؟
گزینه 1: انتقام توسط نماینده
چندین موشک توسط طرف‌هایی که گمان می‌رود نمایندگان ایران هستند به سوی اسرائیل شلیک شده است، که این احتمال را افزایش می‌دهد که اسرائیل ممکن است یکی را برای جلوگیری از رویارویی مستقیم هدف قرار دهد.
از آنجایی که نیروهای نیابتی در چندین کشور هستند و اتحادهای خاص خود را دارند، حمله به یکی می‌تواند واکنش‌های فردی را ایجاد کند که همچنین می‌تواند باعث ایجاد یک بحران منطقه‌ای شود.
قوی ترین گروه های منطقه ای متحد با ایران، حزب الله لبنان و انصارالله یمن موسوم به حوثی ها هستند.
حزب الله پیش از این با اسرائیل درگیر شده بود، به ویژه در جنگ سال 2006 که به شدت به اعتبار نظامی اسرائیل لطمه زد. این کشور همچنین از 8 اکتبر تقریباً روزانه درگیر حملات فرامرزی با اسرائیل بوده است.
حوثی‌ها همچنین تعدادی رهگیری و حمله به کشتی‌هایی که به گفته آنها به اسرائیل مرتبط هستند، در حین عبور از تنگه باب المندب در مسیر کانال سوئز یا از کانال سوئز، انجام داده‌اند.
این حملات تأثیر عمیقی بر کشتیرانی و تجارت بین المللی داشته است و هشدارهای خشمگینانه غرب را علیه حوثی ها به دنبال داشته است.
گزینه 2: قتل
اسرائیل مدت هاست که متهم به ترور شخصیت هایی است که آنها را دشمنان خود می داند. طبق گزارش کتابخانه مجازی یهودیان، از دهه 1950 حداقل 274 ترور اسرائیلی صورت گرفته است، اگرچه سرویس مخفی اسرائیل، موساد، هرگز مسئولیت آن را نپذیرفته است.
در میان بسیاری، صالح العاروری، معاون رئیس دفتر سیاسی حماس، در ژانویه توسط یک پهپاد در لبنان کشته شد. در خود ایران، سرهنگ حسن صیاد هدی در ماه می 2022 در خارج از منزلش به ضرب گلوله کشته شد.
کشتار اسرائیل به فراتر از منطقه نیز می رسد. در سال 2016، عواملی که گمان می‌رود متعلق به موساد باشند، پروفسور تونسی محمد الزواری را در زادگاهش سفکس کشتند.
روزنامه اسرائیلی هاآرتص نیز گزارش می دهد که رویکرد اسرائیل به این قتل ها منجر به کشته شدن چندین فرد غیرمجاز شده است.
گزینه 3: حملات سایبری
حملات سایبری می تواند تأثیر مخربی بر هر کشوری در دنیای دیجیتالی و به هم پیوسته فزاینده داشته باشد.
در گذشته، حملات سایبری زیرساخت‌های حیاتی کشورها مانند شبکه‌های برق، بیمارستان‌ها و سیستم‌های حمل‌ونقل را هدف قرار داده‌اند، عملیات‌ها را مختل کرده، میلیون‌ها نفر را هزینه کرده و جان انسان‌ها را به خطر می‌اندازند.
اسرائیل حملات سایبری متعددی را علیه ایران انجام داده است. در سال 2010 گمان می رفت که استاکس نت، یک سلاح سایبری اسرائیلی، آسیب قابل توجهی به برنامه هسته ای ایران وارد کرده است. اخیراً، حملات سایبری اسرائیل باعث اختلال در عملیات در یکی از بندرهای ایران و همچنین قطعی قابل توجهی در پمپ بنزین ها در سراسر کشور شده است.
فایننشال تایمز همچنین گزارش داد که اسرائیل ممکن است توانایی ایجاد خاموشی در کشورهای متخاصم را داشته باشد.
گزینه 4: حمله مستقیم
تقابل‌آمیزترین راهی که اسرائیل می‌تواند اتخاذ کند پرتاب موشک‌ها و پهپادهای خود به سوی ایران است که خطر تلفات غیرنظامیان را به دنبال دارد و درگیری را تشدید می‌کند.
اهداف در داخل ایران نیز می‌توانند متفاوت باشند، زیرا پرتابه‌های اسرائیل می‌توانند غیرنظامیان بی‌گناه یا تأسیسات نظامی یا زیرساخت‌های حیاتی را هدف قرار دهند.
در این سناریو، هشدارهای متحدان غربی مبنی بر اینکه آنها فقط از اسرائیل حمایت تدافعی خواهند کرد، معنای کمی خواهد داشت، زیرا اسرائیل به ناچار ایران را مجبور به پاسخگویی می‌کند و جنگ منطقه‌ای گسترده‌تری را آغاز می‌کند.
در شرایطی که قدرت های غربی در خاورمیانه درگیر درگیری هستند، چشم انداز صلح جهانی نیز ممکن است در معرض خطر جدی قرار گیرد.