نایروبی، 19 آوریل (IPS) – دانشگاه Kirinyaga ممکن است به تازگی جان تازه ای به صنعت متوقف شده پنبه کنیا داده باشد، زیرا دانشجویان دانشگاه در حال توسعه یک پنبه پاک کن قابل حمل هستند.
برای صنعتی که در تلاش برای بقا است، این خبر به عنوان تسکین برای کشاورزان پنبه که انتظار می رود زندگی آنها اختراع تغییر کند، و برای دولت که برای ایجاد شغل و خوداتکایی از طریق تولید فشار می آورد، آمد.
این پروژه که توسط دولت از طریق صندوق تحقیقات ملی (NRF) تامین می شود، یک دستگاه پنبه پاک کن قابل حمل است که با هدف رسیدگی به مشکلاتی که کشاورزان با آن مواجه هستند از طریق فراهم کردن ابزارهایی برای فرآوری پنبه خود به طور مستقیم در مزارع خود و در نتیجه تعیین بازار خود به آنها می باشد. قیمت.
این اختراع حاصل کار چهار استاد دانشگاه Kirinyaga است: Denis Muchangi، Grace Kiiru، David Kabata و Agnes Mutiso.
صنعت پنبه ده‌ها پس از فروپاشی آن در دهه 1990 برای بهبودی تلاش کرده است، اگرچه کنیا به پیشرو بودن در کارخانه پنبه و داشتن بزرگترین کارخانه پنبه در شرق آفریقا، Kisumu Cotton Mills (KICOMI) افتخار می‌کند.
KICOMI معروف، واقع در استان Nyanza، از زمان بسته شدن ناگهانی خود در دهه 1990 در مرکز بحث و جدل قرار گرفته است. این کارخانه که در سال 1964 شروع به کار کرد، برای هزاران نفر شغل ایجاد کرد، زیرا از نظر استراتژیک در بزرگترین منطقه تولید پنبه کشور (خدمت به مناطق غربی و نیانزا) قرار داشت.
نتیجه این تعطیلی سقوط در بزرگترین منطقه تولید پنبه کشور بود، زیرا کشاورزان در نهایت ابزارهای دیگری را برای بقا انتخاب کردند. امروز، این آسیاب به رغم تلاش های مکرر دولت برای احیای آن، پوسته ای از شکوه سابق خود باقی مانده است.
دنیس موچانگی، تیم پروژه گفت: «از تحقیقات ما متوجه شدیم که بقیه کارخانه‌های پنبه در کشور به دلیل هزینه‌های بالای نگهداری کارگاه‌ها برای باز ماندن تلاش می‌کنند و کارگران برای اکثر تولیدکنندگان پنبه در سراسر کشور مقرون به صرفه نیستند.» رهبر .
بسته شدن کارخانه‌های پنبه، پنبه‌کاران باقی‌مانده را وادار کرد تا برای یافتن بازاری برای محصولات خود به واسطه‌ها تکیه کنند، که به معنای بهره‌کشی و در نهایت از بین رفتن روحیه در کشت پنبه برای بیشتر آنها بود. آنها در حال حاضر مجبور به فروش یک کیلوگرم پنبه درجه 2 در Ksh هستند. 26 در حالی که درجه 1 برای Ksh است. 52،” Muchangi به IPS گفت.
اختراع دانشگاه Kirinyaga امیدی را برای کشاورزان پنبه به ارمغان آورد که بیشتر آنها به دنبال منابع درآمد دیگری بودند.
به گفته دانشمندان، اختراع آنها به دولت کمک می کند تا صنعت نساجی را تقویت کند و در عین حال برای صنعتگران و مکانیک ها شغل ایجاد کند، زیرا ساخت این دستگاه با مواد موجود در محلی آسان است و پروژه های ساخت آن برای عموم آزاد خواهد بود.
موچانگی گفت: “پنبه پاک کن قابل حمل یک ماشین نسبتاً ساده با طراحی است که درک آن برای هر مکانیک محلی آسان است.” این بدان معنی است که آنها می توانند در هر مکانی ساخته شوند.
مینی کارگاه فرآوری پنبه از کارگاه های صنعتی بزرگ دور است زیرا از ضایعات فلزی معمولی و سایر موادی که به صورت محلی یافت می شود و در هر کارگاهی مونتاژ می شود ساخته شده است.
یکی دیگر از مسائلی که ما در میان کارخانه‌های چرم‌سازی موجود متوجه شدیم، تأخیر در تعمیر و نگهداری بود که منجر به تعطیلی‌ها و تعطیلی‌های زیادی شد. تعمیر و نگهداری ماشین‌های بزرگ پنبه پرهزینه و برای مکانیک‌های محلی بسیار پیچیده است، که به معنای ماه‌ها انتظار برای جذب مهندسان متخصص از نایروبی برای تعمیر آنها بود. موچانگی توضیح داد که این برای کشاورزان و تولید پنبه بد بود.
با ماشین‌های ما، کشاورزان دیگر مجبور نیستند منتظر کارشناسان باشند و در عوض می‌توانند با مکانیکی که در محل در دسترس است تماس بگیرند.
موچانگی افزود در حالی که دولت انتظار دارد میلیاردها دلار برای نوسازی دباغ‌خانه‌های متوقف شده هزینه کند، دستگاه مینیاتوری آنها کمتر از Ksh نیاز دارد. 100000 (حدود 724 دلار) برای ساخت و حتی کمتر برای نگهداری.
گریس کیرو، یکی از اعضای این پروژه، توضیح داد که استفاده از دستگاه نیز آسان است و پس از آموزش، می‌تواند توسط هر کسی، چه مرد و چه زن، کار کند. او گفت که این به توانمندسازی زنان و جوانان کمک می کند.
«در حالی که فروشگاه‌های چرم بزرگ‌تر برای کار به متخصصان نیاز دارند، یادگیری و استفاده از دستگاه ما بسیار آسان است و هر کسی که دانش اولیه را داشته باشد می‌تواند آن را اداره کند. کیرو به IPS گفت: این بدان معناست که آنها می توانند در هر جایی مورد بهره برداری قرار گیرند، بنابراین تولید پنبه را افزایش می دهد.
کارگاه پنبه برای پذیرایی از کشاورزانی طراحی شده است که در مناطقی زندگی می کنند که دسترسی کمی به برق دارند یا اصلاً دسترسی ندارند.
با توجه به اینکه اکثر کشاورزان در مناطق روستایی با محدودیت یا بدون برق مستقر هستند، ما دستگاه خود را به گونه ای طراحی کردیم که بتوان آن را به صورت دستی یا مجهز به ژنراتور بنزینی برای کسانی که توانایی مالی دارند، طراحی کرد. کیرو گفت: ما همچنین در حال کار بر روی فعال کردن آن با انرژی خورشیدی هستیم.
این پوشک به اندازه‌ای کوچک است که می‌توان آن را با موتورسیکلت حمل کرد و حتی در مناطق روستایی که حمل و نقل با وسیله نقلیه موتوری می‌تواند مشکل ساز باشد، قابل دسترسی است.
به گفته کیرو، این دستگاه توانایی پردازش 500 کیلوگرم پنبه در روز را دارد که برای کشاورزانی که می‌توانند محصولات خود را مستقیماً به کارخانه‌های نساجی بفروشند، کاملاً سودآور خواهد بود.
هدف ما این است که با حذف واسطه به کشاورزان کمک کنیم قیمت‌های خود را تعیین کنند. کشاورزان با فرآوری پنبه خود قادر خواهند بود محصول خود را به قیمت Ksh بفروشند. 200 (1.51 دلار آمریکا) به ازای هر کیلوگرم از Ksh 25 (حدود 0.19 دلار آمریکا) به ازای هر کیلوگرم آنها در حال حاضر مجبور به پذیرش هستند.”
کنیا در حال حاضر برای تکمیل صنعت نساجی خود به واردات پنبه متکی است، واقعیتی که Saada Mangi از آن شکایت دارد که قیمت برخی از پارچه ها را بالا برده است.
«بیشتر طراحان لباس مانند من به دلیل هزینه بالا و گاهی اوقات عدم وجود مواد با کیفیت یکسان در داخل، پارچه ها را از هند وارد می کنند. ما مجبوریم لباس‌های آماده خود را با قیمت‌های بالا بفروشیم، به این معنی که باید مشتریان خاصی را هدف قرار دهیم که توانایی خرید آنها را دارند.
مایه تاسف است که می بینیم مردم لباس ها و مواد وارداتی را ترجیح می دهند زیرا در مقایسه با آنچه ما در داخل تولید می کنیم مقرون به صرفه تر هستند. این بخشی از چیزی است که فرهنگ ما را به عنوان یک کشور می کشد.
ریاتکس تکستایلز، بزرگترین کارخانه نساجی کنیا، مجبور بود برای تامین تقاضای خود به واردات پنبه از کشورهایی مانند مصر تکیه کند. ماشین‌های ما به کشاورزان مناطق غربی و نیانزا دلیلی برای از سرگیری کشت پنبه می‌دهند که به معنای توقف واردات و در نتیجه کاهش قیمت محصولات نساجی است.»
گزارش IPS دفتر سازمان ملل متحد
@IPSNewsUNBureau را دنبال کنید
IPS News Bureau UN را در اینستاگرام دنبال کنید
© Inter Press Service (2024) – کلیه حقوق محفوظ استمنبع اصلی: Inter Press Service