سه رؤسای اسواتینی برای حفظ جنگل بومی بر رقابت ها غلبه کردند | محیط

لوبومبو، سوات – در قلب جنگل جیلوبی، یک کانون تنوع زیستی در منطقه لوبومبو شرقی اسواتینی، سه قوم ساکن در این قلمرو اختلافات طولانی مدتی داشته اند و تنش ها بالا گرفته است.

اما اخیراً میل به حفظ سرزمین مشترکشان باعث شده تا به رقابت خود پایان دهند.

موزی مازیا، 32 ساله، از حوزه انتخابیه لوختسنی، یکی از روسای جمهور در منطقه دورافتاده کشور که قبلاً سوازیلند نامیده می شد، گفت: «اختلافاتی بر سر خطوط مرزی و مدیریت منابع وجود داشت که روابط را تیره کرد و از همزیستی مسالمت آمیز جلوگیری کرد.

بیشتر اختلافات منجر به فعالیت‌های غیرقانونی مانند قطع درختان و سرقت احشام توسط افراد خارجی و افرادی از جوامعی شد که از این دو قطبی‌سازی سوء استفاده کردند.»

به گفته کارشناسان محیط زیست، رقابت ها که به دهه 1980 بین سران مافونگوان، تیهوبا و لوختسنی برمی گردد، تهدیدی جدی برای تنوع جنگل جیلوبی است.

رئیس Maluva Mazia از Mafungwane، بزرگترین فرماندهی جنگل نشین، به الجزیره گفت: «اختلافات مرزی یک چالش دائمی است که منجر به تیرگی روابط بین سران حکومتی می شود.

وی گفت: «این رقابت اغلب منجر به فعالیت های غیرقانونی مانند سرقت احشام می شد. اعضای یک جامعه در تلاش برای منصرف کردن کشاورزان از چرایدن در زمین های مورد مناقشه، گاوهای متعلق به یکی از اقوام همسایه را می دزدند.

مشکلات زمانی بدتر شد که افراد خارجی از تنش استفاده کردند و به منطقه نقل مکان کردند و به زودی بسیاری از منابع را جذب کردند.

این امر منجر به شکار غیرقانونی حیوانات وحشی مانند خوک و میمون سامانگو و برداشت غیرقانونی گیاهان برای دارو و غذا شد.

تلاش های جمعی

نومسا مابیلا، مدیر پروژه در موسسه غیرانتفاعی محلی Indalo Eswatini، گفت که این جنگل برای قبیله Maziya مافونگوانه و برای Dlaminis در Lukhetseni دارای اهمیت فرهنگی است.

این جنگل همچنین محلی است که افراد محلی از قبیله Mazia و Dlamini اعضای خانواده را دفن می کنند. مابیلا به الجزیره گفت: این یک باور رایج در میان جوامع است که روح اجداد آنها در جنگل ها پرسه می زنند، بنابراین آنها معتقدند که زمین باید حفظ شود و هرگز مزاحم نشود.

اما او گفت: “روش های ناپایدار زمین، جمع آوری گیاهان دارویی بدون رضایت و شکار غیرقانونی این ثروت طبیعی را تهدید کرده است.”

Thembisile Myeni یک کشاورز خرده پا در این منطقه است. او به الجزیره گفت که معتقد است مردم محلی در مورد حفاظت از آن بهتر می دانند.

مینی توضیح داد که برای نسل‌ها، مردم سلسله‌های Tikhuba، Mafungwane و Lukhetseni برای بقا به روابط درهم تنیده خود با جنگل جیلوبی وابسته بوده‌اند و خود را نگهبانان این منبع طبیعی ارزشمند می‌دانند.

او گفت که مردم به طور منظم شیوه های کشاورزی پایدار را انجام می دهند که شامل محافظت از منطقه در برابر آفات و بیماری ها و اجتناب از مناطق حفاظت شده است.

او به الجزیره گفت: «تلاش جمعی در جوامع ما برای محافظت از جنگل در برابر تهدیدها وجود دارد.

Bhekithemba Matsenjwa، یکی از اعضای جامعه Maphungwane، همچنین نقش اساسی جنگل در زندگی مردم را برجسته کرد.

این اکوسیستم غنی است و زیستگاه گونه های در حال انقراض مانند سیکاد بومی و میمون سامانگو است.

چوب آهنی که در منطقه سی سواتی به بوخونخو معروف است نیز به وفور در جنگل رشد می کند. Matsenjwa اهمیت آن را برای Maphungwane روشن کرد.

وی با تاکید بر اینکه جوامعی که در اطراف جنگل زندگی می کنند از شیوه های قطع درختان مسئولانه و پایدار استفاده می کنند و می دانند که به جنگل آسیب نرسانند، گفت: «کاربردهای مختلفی دارد، از ساخت خانه تا ساخت مبلمان، و منبع مهمی برای جامعه است. منابع خود را دوباره پر کند.

یک کانون تنوع زیستی در معرض تهدید است

با این حال، زمانی که سران در حال دعوا بودند و اختلافات بین آنها بر سر مرزها و گاوهای چه کسانی باید اجازه چراندن در آنجا به وجود می آمد، حفاظت همیشه در اولویت نبود.

Mabila از Indalo Eswatini، که از مدیریت منابع طبیعی در مناظر بسیار متنوع زیستی حمایت می کند، خاطرنشان کرد که اگرچه رقابت ادامه دارد، حیواناتی که در جنگل زندگی می کنند به سرعت توسط شکارچیان از بین می روند.

«بررسی‌های اخیر تنوع زیستی غنی و پروانه‌های منحصربه‌فردی را که در جنگل جیلوبی یافت می‌شوند، نشان داده‌اند. همه اینها با جنگل زدایی سریعی که در حال وقوع بود، به حرکت در آمد.»

ست مافلالا، مشاور تنوع زیستی و کارشناس محیط زیست، به الجزیره گفت: در 20 سال گذشته، مشکل جدی بر جیلوبی جنگل زدایی بوده است.

وی گفت: جوامع روستایی اطراف این جنگل از منابع موجود در جنگل از جمله قطع درختان استفاده کردند و هرگز جایگزین آن نشدند.

مافلالا گفت که با افزایش جمعیت، افراد خارج از سه جامعه که از منابع طبیعی جنگل، به ویژه برای طب سنتی استفاده می کنند، کنترل نشده و مشکل بدتر شد.

مواردی وجود داشت که مردم برای به دست آوردن منابع کافی برای اهداف دارویی، کل درخت را پوست می کردند.

سیکاداهای جنگلی، گیاهانی که در سطح جهانی در معرض خطر هستند و سایر گیاهان جنگلی به شدت مستعد شکار غیرقانونی برای اهداف دارویی هستند.

در تلاش برای حفظ جنگل جیلوبی از تجاوزات مکرر، آشتی سران به منظور مدیریت و حفاظت از فضا به طور مشترک مهم شد.

بنابراین گروهی از سازمان های داخلی و بین المللی وارد عمل شدند.

“میراث جمعی”

مابیلا گفت که یکی از این مداخلات یک پروژه توسعه اکوتوریسم بود که در سال 2021، یک تلاش مشترک بین کمیته اعتماد مشترک جیلوبی و ایندالو اسواتینی آغاز شد.

این پروژه به ساکنان محلی کمک می کند تا پایداری جنگل را مدیریت کنند و در عین حال راه را برای آشتی بین سران حکومتی هموار می کند، گامی که برای کاهش فعالیت هایی مانند قطع غیرقانونی درختان و جنگل زدایی ضروری است.

مابیلا گفت: «در نهایت، گفت‌وگوها برای کمک به روسای جمهور و جوامع برای درک این موضوع که ادامه رقابت نه تنها برای میراث جمعی آنها، بلکه برای جنگل ارزشمند جیلوبی نیز مضر است، تسهیل شد.

رؤسا وقتی می دانستند که حفاظت از جنگل به ویژه برای جوامعشان مفید است، پذیرای تغییر مسیر بودند.

کمیته مدیریت مشترک در سال 2021 برای کمک به سه کشور در مدیریت مشترک منابع جیلوبی با گرد هم آمدن برای توسعه یک طرح احیای جنگل که شامل شیوه های جنگلداری مسئولانه مانند چرای مسئولانه و اجتناب از مناطق حفاظت شده است، ایجاد شد.

رئیس مالووا گفت: «ما توانستیم اختلافات خود را حل کنیم.

از آنجایی که رؤسا قطب‌نمای اخلاقی جوامع خود هستند، متقاعد کردن آنها در مورد اهمیت پروژه‌های حفاظتی ضروری بود.

“[I] با راه‌اندازی مشاغلی مانند اقامتگاه‌ها، همیشه جامعه را به سرمایه‌گذاری در جیلوبی تشویق کنید.

«مردم نگران بودند که اگر برخی از بخش‌های گاوهایشان را به چرا ببرند [Jilobi] ممنوع شدند. من به آنها گفتم ما زمین های زیادی در منطقه داریم. آنها گوش دادند.» او درباره ممنوعیت استفاده مردمش از جنگل به عنوان چراگاه گفت.

علیرغم نظرات متناقض میان روسای در مورد اینکه آیا گردشگران می توانند تأثیر منفی بر جنگل داشته باشند، مالووا گفت که لزوماً چنین نیست.

وی گفت: مسیرهایی که گردشگران از آن استفاده خواهند کرد قبلاً برای مشاهده بهترین منظره از جنگل بدون نیاز به قطع درختان ایجاد شده است.

مابیلا گفت که در همین حال، کارگاه‌هایی به عنوان یکی دیگر از ستون‌های این برنامه اضافه شده است تا “جامعه بزرگتر را از ارزش تنوع زیستی و نقش جنگل جیلوبی در کاهش آسیب پذیری در برابر تغییرات آب و هوایی آگاه کند”.

جمعیت سه قوم ساکن جنگل جیلوبی 25000 نفر تخمین زده می شود. مابیلا گفت که حدود 500 نفر از هر ریاست در این کارگاه ها شرکت کردند. علاوه بر این، 75 نفر دیگر – 25 نفر از هر رئیس – شرکت کنندگان اصلی در کارگاه ها هستند. آنها با هم بر سر طرحی به توافق می رسند که به جوامع آنها در مدیریت جمعی جنگل کمک می کند.

مابیلا گفت که به راحتی نمی توان مردم را به اشتراک گذاشتن دیدگاه های مشابه ترغیب کرد، اما از طریق کارگاه های آموزشی، اکثر اعضای جامعه و مدیران – که در نهایت تصمیم می گیرند بهترین نحوه مدیریت جنگل خود را انتخاب کنند – اکنون درک مشترکی از نحوه مدیریت مشترک دارند. حفاظت از منطقه

علاوه بر این، یک پروژه آزمایشی جدید در ماه سپتامبر با همکاری برنامه توسعه سازمان ملل متحد اسواتینی و ایندالو اسواتینی راه اندازی شد. هدف آن ایجاد باغ های پرماکالچر در نزدیکی جنگل جیلوبی، ترویج حفاظت از حیات وحش و بهبود معیشت جامعه است. مابیلا گفت که حدود 9 خانه در نزدیکی جنگل مواد باغبانی دریافت کرده اند.

در سال 2019، یونسکو منطقه لوبومبو را به ذخیره‌گاه زیست کره تبدیل کرد. به گفته یونسکو، “ذخایر زیست کره جوامع محلی و همه ذینفعان را در برنامه ریزی و مدیریت درگیر می کند.”

“نقطه عطف”

ساکنان محلی موافقند که پروژه های حفاظتی سودمند بوده اند.

نوتاندو شونگوه، 27 ساله، اهل تیکوبا، به الجزیره گفت که پدربزرگش عادت داشت سیکادا را از جنگل جمع آوری کند، اما متوجه شد که تعداد زیادی از افراد خارجی نیز این گیاه در حال انقراض را جمع آوری می کنند.

«از زمانی که منطقه حفاظت شده است، مردم کمتر و کمتری برای برداشت محصول می آیند. همچنین بسیاری از مردم در جیلوبی دام های خود را چرا می کردند اما اکنون حصار کشیده شده و در جای دیگری چرا می کنند.

Nompumelelo Ndzabandzaba، رئیس کمیته جیلوبی، به الجزیره گفت که مردم محلی از پروژه هایی بهره مند شده اند که به جمع آوری بودجه برای توسعه جامعه کمک کرده است.

جوزف هوزا از تیهوبا این پروژه ها را به عنوان “نقطه عطفی برای جامعه” توصیف کرد.

اما همه این را بهترین راه پیش رو نمی دانند. مافونگوان ماتسنجوا، عضو جامعه، نگران انگیزه‌های خارجی‌هایی است که برای نوع خاصی از حفاظت تلاش می‌کنند.

او گفت: «ما احساس می‌کنیم که سازمان‌هایی که به این منطقه می‌آیند و توجه مردم را به حفظ محیط زیست جلب می‌کنند، صرفاً با طمع برای تأمین بودجه اهداکنندگان هدایت می‌شوند.

آنچه شما باید بدانید این است که جنگل مکان مقدسی است که برای دفن قبیله مازیا استفاده می شود. اکنون این سازمان ها می خواهند این مکان را به یک کانون گردشگری تبدیل کنند. ماتسنجوا گفت: این برخلاف فرهنگ ما است و رئیس باید بهتر بداند.

او افزود: «می‌دانم که احساساتم باعث شده بود که قبلاً در این موضوع محبوبیت نداشته باشم، اما این نظر من به عنوان یک محلی است.

این قطعه با همکاری شرکت Egab منتشر شده است.