قبل از طلوع صبح، ووکوساوا رادیوویویچ 78 ساله برای شوهرش صبحانه درست کرد و سپس راهی سدی در روستای خود در شرق صربستان شد تا از ورود کامیون‌ها به معدن روباز مس که به گفته محلی‌ها زمین و آب را آلوده می‌کند، جلوگیری کند.
رادیوویویچ یکی از دوجین زن است که از ژانویه در یک پل کوچک در کریول شیفت های شبانه روزی را در اعتراض به معدنی که توسط یکی از شرکت های تابعه معدن زیجین چین اداره می شود و بر مناطق اطراف مسلط است و به خانه های آنها تجاوز می کند، انجام داده است.
این زنان در تلاش هستند تا شرکت را متقاعد کنند تا روستای خود را از آنچه که آنها به عنوان سر و صدای مداوم، لرزش و آلودگی توصیف می کنند، دور کند.
زیجین قبلاً بسیاری از روستاییان را جابجا کرده است. اما اکثریت کسانی که باقی مانده اند، ولاخ ها هستند – مسیحیان ارتدکس که زبان و آداب و رسوم خود را در طول قرن ها حفظ کرده اند. آنها می خواهند به عنوان یک حرکت کنند.
رادیوویویچ در حالی که در سد راه ایستاده بود گفت: “ما مجبوریم جاده را ببندیم زیرا مسموم شده ایم، همه چیز آلوده است، ما دیگر نمی توانیم سبزیجات بکاریم.”
شرکت تابعه زیجین، صربستان زیجین مس، مشکلاتی را که می گوید از یک شرکت محلی به ارث برده است، اذعان کرده است که در سال 2018 فعالیت خود را در دست گرفت.
استخراج معادن در کریول در دهه 1970 آغاز شد، زمانی که صربستان هنوز بخشی از یوگسلاوی بود. ساکنان می گویند که غلظت دی اکسید گوگرد در هوا به حدی زیاد شد که سوراخ های جوراب شلواری زنان را سوزاند.
آنها گفتند که استانداردها از آن زمان بهبود یافته است، اما تولید از زمانی که زیجین مدیریت شد، چهار برابر شده است، به این معنی که کامیون های بیشتر و گرد و غبار بیشتر است.
چشم انداز با انبوهی از زباله های معدن مشخص شده است. ردیف کامیون های نارنجی رنگ به سمت دره قهوه ای می روند. ساکنان گفتند که دیوارهای خانه ها بر اثر لرزش های ناشی از انفجارهای زیرزمینی ترک خورده است.
معلم بازنشسته الکسا رادونیک گفت که تعداد دانش آموزان دو سوم کاهش یافته است، زیرا خانواده های جوان دور شده اند.
سنگر ساخته شده در ژانویه به نمادی از سرپیچی کریول تبدیل شد. با گذشت زمان، خانه دوم برای زنان شد: داخل آن با اجاق هیزمی گرم می شد و تلویزیون وجود داشت. همسایه ها با پیش غذا و قهوه از آنجا توقف کردند. گاهی با سگ همراه می شدند.
«یک روز در مرکز دهکده ایستاده بودم و مدام کامیون‌ها را می‌دیدم که از آن عبور می‌کردند. رادیوویویچ گفت: پل کوچک زیر وزن آنها تاب می خورد.
و سپس به نوه ام گفتم که باید کاری کرد.
ماریا بوفانوویچ، زن خانه دار، 53 ساله، از اولین کسانی بود که سنگر را ساخت. او گفت: “اینجا زندگی وجود ندارد.” “ما می خواهیم با هم حرکت کنیم.”
در همین حال، روستاییان بحث می کنند که ممکن است به کجا برسند. جاسنا تومیک، رهبر جامعه گفت که این شرکت منطقه ای را در نزدیکی یک معدن دیگر زیجین پیشنهاد کرده است.
“ما می خواهیم این روستای جدید نیز کریول نامیده شود. البته رودخانه ای در آنجا وجود نخواهد داشت، اما ما می خواهیم کلیسا، کتابخانه و مدرسه را جابه جا کنیم.”
بر اساس مطالعه ای که به سفارش این شرکت انجام شد و در ماه دسامبر منتشر شد، رودخانه کوچک کریول به فلزات سنگین آلوده شده است. مقادیر زیادی سرب، آرسنیک و کادمیوم در خاک یافت شد.
این شرکت در بیانیه‌ای به رویترز گفت: «این سایت از انتشار مستقیم گازها و فاضلاب رنج می‌برد که منجر به محیطی بسیار آلوده از جمله هوا، رودخانه‌ها و خاک می‌شود».
این سازمان گفت که بیش از 100 میلیون دلار برای کاهش اثرات زیست محیطی خود از جمله بهبود بازیافت فاضلاب سرمایه گذاری کرده است.
تومیک گفت که در این هفته، زیجین موافقت کرد که تردد کامیون های بزرگ را در روستا متوقف کند، به این معنی که زنان تا حدی پیشرفت کرده اند. ساکنان به طور موقت محاصره را برداشتند تا به شرکت اجازه دهند برخی از کارها را تکمیل کند.