آژانس های سازمان ملل درباره قحطی قریب الوقوع در منطقه دارفور سودان هشدار می دهند – مسائل جهانی

از ماه آوریل گذشته که درگیری ها بین ارتش های رقیب آغاز شد، سودان شاهد سطوح تکان دهنده خشونت بوده و کشور را در یک بحران انسانی و امنیتی ویرانگر فرو برده است.

تخمین زده می شود که نزدیک به 25 میلیون نفر – بیش از نیمی از جمعیت – به کمک نیاز داشته باشند و حدود 17.7 میلیون نفر با سطوح “حاد” ناامنی غذایی روبرو هستند.

این بحران که توسط دفتر سازمان ملل متحد برای هماهنگی امور بشردوستانه (OCHA) به عنوان “در ابعاد حماسی” توصیف شده است، به دلیل دسترسی محدود به جوامع آسیب پذیر به دلیل درگیری های مداوم و محدودیت های قدرت، به ویژه در دارفور، تشدید شده است. نیروهای مسلح سودان (SAF) و نیروی پشتیبانی سریع (RSF).

تشدید خشونت‌ها در اطراف الفاشر کاروان‌های کمک‌رسانی را از گذرگاه مرزی تینه در چاد متوقف کرده است زیرا مقامات بندر سودان از انتقال کمک‌ها از طریق آدره، تنها کریدور مرزی مناسب دیگر از همسایه غربی سودان جلوگیری می‌کنند.

ناامیدی و شرایط سخت

مایکل دانفورد، مدیر منطقه‌ای آفریقای شرقی در برنامه جهانی غذای سازمان ملل (WFP)، استیصال غیرنظامیان گرفتار در جنگ را برجسته کرد.

درخواست‌های ما برای دسترسی بشردوستانه به مناطق درگیری در سودان هرگز به این اندازه حیاتی نبوده است. WFP فوراً به دسترسی نامحدود و تضمین های امنیتی برای ارائه کمک به خانواده هایی که در تلاش برای بقا هستند نیاز دارد. در میان سطوح ویرانگر خشونت،» او گفت.

«وضعیت جدی است. مردم به خوردن علف و پوست بادام زمینی متوسل می شوند. اگر کمک ها به زودی به آنها نرسد، در دارفور و سایر مناطق آسیب دیده درگیر درگیری با خطر گرسنگی و مرگ گسترده مواجه خواهیم شد. او در سودان هشدار داد.

این مقام ارشد برنامه جهانی غذا تاکید کرد که امدادگران باید بتوانند از گذرگاه مرزی آدره استفاده کنند و کمک ها را از بندر سودان به خطوط مقدم برسانند تا به مردم دارفور برسند.

کودکان کشته شده در میان “خشونت غیر وجدان”

کاترین راسل، مدیر اجرایی صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)، تأثیر جنگ بر کودکان را برجسته کرد.

از زمان تشدید درگیری ها در شمال دارفور، حداقل 43 نفر از جمله زنان و کودکان کشته شده اند. حملات اخیر به بیش از ده ها روستا منجر به گزارش های وحشتناک خشونت، از جمله تجاوز جنسی، و مرگ و میر و جراحات جدید در میان کودکان شده است.

بیم آن می رود که محاصره الفشر توسط گروه های مسلح و محدودیت تردد در جاده های کلیدی خارج از شهر مانع خروج خانواده ها شود.

“همه این رویدادهای عمیقا نگران کننده در زمانی رخ می دهند که ادامه خشونت وحشیانه در سودان کشور را به سمت قحطی ناشی از درگیری و تلفات فاجعه بار بیشتر سوق می دهد.خانم راسل تاکید کرد.

او از طرف های درگیر خواست تا وضعیت را کاهش دهند، اجازه دهند غیرنظامیان، از جمله بیماران و مجروحان، که می خواهند به مناطق امن تر حرکت کنند و حفاظت از غیرنظامیان و زیرساخت های غیرنظامی را تضمین کنند.

“کودکان در سودان همچنان از خشونت ناخودآگاه رنج می برند در حالی که والدین، پدربزرگ ها و مادربزرگ های آنها هنوز زخم های دوره های قبلی خشونت را به دوش می کشند.. رئیس یونیسف گفت: ما نمی توانیم اجازه دهیم این اتفاق ادامه پیدا کند.

خواهان تنش زدایی

در همین حال، سخنگوی سازمان ملل متحد گفت که رامتان لامامرا، فرستاده شخصی دبیرکل سازمان ملل متحد در سودان، به تعامل خود با طرف های در سودان برای کاهش تنش ادامه داد.

فرحان حق، معاون سخنگوی دبیرکل سازمان ملل متحد، گفت که آقای لمامرا از نیروهای RSF و مقامات سودان خواسته است که از جنگ در الفاشر خودداری کنند.

“[He] بر این امر تاکید کرد حمله به شهر احتمالاً عواقب مخربی برای جمعیت غیرنظامی خواهد داشتگفت آقای هک

وی افزود که از زمان شرکت در کنفرانس پاریس در ماه آوریل، آقای لامامرا به چاد، اتیوپی و اریتره سفر کرده است تا با اتحادیه آفریقا و رهبران منطقه در مسیر آینده گفتگو کند.

افرادی که به شدت آسیب دیده اند

آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، چالش هایی را که برای دستیابی به افراد نیازمند با آن مواجه است، برجسته کرده است. برای اولین بار از زمان شروع جنگ، او به امدورمان، شهری بزرگ در آن سوی رودخانه، پایتخت ملی، خارطوم، رسید.

شهر میزبان بیش از 12000 پناهنده و بیش از 54000 آواره داخلی.

اولگا سارادو مور، سخنگوی آژانس، گفت: «خانواده‌های آواره، از جمله سودانی‌ها و پناهندگانی که قبل از جنگ در سودان بودند، به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در مورد تلاش‌های خود برای دریافت غذای کافی به دلیل افزایش قیمت‌ها گفته‌اند، که این نگرانی را ایجاد می‌کند که کودکان دچار سوءتغذیه شوند.»

خانم مور گفت که بچه ها به مدرسه یا مکان بازی دسترسی نداشتند و از صدای درگیری آسیب دیدند. سرپناه ناکافی برای آوارگان وجود دارد و بسیاری از آنها در شرایط شلوغ از جمله کلاس های درس متروک زندگی می کنند.

“در حالی که دو بیمارستان باز هستند، داروی کافی وجود ندارد، به ویژه برای کسانی که بیماری های مزمن دارند. زنان باردار به مراقبت های دوران بارداری دسترسی ندارند. مردم همچنین نگرانی‌های جدی در مورد امنیت خود داشتند و خشونت جنسی را افزایش دادند و همچنین حمایت قانونی محدود را گزارش کردند.»

“بسیاری از آنها به شدت آسیب دیده اند“