آوارگان داخلی خسته از جنگ در غزه می گویند: «اگر آتش بس بود، به خانه می رفتم». جنگ اسرائیل علیه غزه

دیرالبالله، غزه – این کلمه یک آرزوی خسته در غزه است، به همان اندازه که منبع ناامیدی سوزان است و آخرین نشان امید است.

همچنین بر لبان معترضانی در سراسر جهان بود که ماه هاست علیه کشتار جنگ اسرائیل علیه غزه تظاهرات می کنند.

کلمه “آتش بس” است، پایانی بر حمله اسرائیل که به مدت هفت ماه نوار غزه را مورد حمله قرار داده است – در تلافی مستمر اسرائیل برای حمله حماس به خاک خود در 7 اکتبر، حداقل 34683 کشته و حداقل 78018 زخمی بر جای گذاشت. .

چندین دور مذاکرات آتش بس بین اسرائیل و حماس در ماه های اخیر نتوانسته است به خونریزی پایان دهد یا حتی به توقف موقتی دست یابد، همانطور که نوامبر گذشته اتفاق افتاد.

دلیل بن بست مذاکرات این است که حماس خواستار پایان دائمی جنگ است و تضمین می کند که اسرائیل به رفح، پناهگاه نزدیک به 1.5 میلیون فلسطینی، حمله نخواهد کرد.

در مذاکرات جاری در قاهره، مصر، اسرائیل تنها با توقف 40 روزه نبرد موافقت کرد و گفت که بدون توجه به اینکه آیا توافقی حاصل شود، به حمله خود به رفح ادامه خواهد داد.

آتش‌بس احتمالی باعث می‌شود عبیر النامروطی روز و شب، فرد آواره داخلی را به تلفن خود بچسباند، غزه آواره اغلب در بولتن‌های خبری که مدام در سرش می‌چرخند به خواب می‌رود.

النامروتی به الجزیره گفت: «تا زمانی که کلمه «آتش بس» را نشنوم به گوش دادن ادامه خواهم داد.

این زن 39 ساله که هشت فرزند دارد، پس از اصابت گلوله به خانه اش و تخریب آن، از شهر القراره در خان یونس گریخت. این حمله همچنین باعث زخمی شدن او و همسرش شد و آنها مجبور شدند هفته ها تحت درمان قرار بگیرند که هنوز برای شوهرش ادامه دارد.

او از چادری که اکنون در دیرالبلاح در مرکز غزه در آن زندگی می‌کنند، به بیمارستان شهدای الاقصی نزدیک می‌شود تا داروهایی را که شوهرش هنوز به آن نیاز دارد، دریافت کند و آنها را از طریق وریدی تجویز کند. زندگی سختی است، اما او مصمم است.

النمروتی این بار به آتش بس امیدوار است.

“[Israeli Prime Minister Benjamin] نتانیاهو همه چیز را عقب نگه می‌دارد – هر بار که اوضاع کمی تغییر می‌کند، او موانعی را ایجاد می‌کند [place]اما این بار نسبت به گذشته خوشبین تر هستم.

در حالی که ماه ها دیپلماسی شاتل تاکنون شکست خورده است، اگر توافقی حاصل شود، خانواده به شهری که در آن زندگی می کردند بازخواهند گشت.

“می دانم که نخواهیم داشت [even] یک چادر در پشت یا چیزی دیگر، اما تنها چیزی که مهم است این است که ما در زمینی هستیم که متعلق به ماست.

او قاطعانه نتیجه گرفت: “من به آنجا برمی گردم، چادر خواهم زد و فقط می مانم.”

“این هرگز قبلاً اتفاق نیفتاده است”

وائل النبهین، 48 ساله، با خانواده اش از بریج به دیرالبلاح آمد و یک چادر تا حدی غیرعادی برپا کرد، خانواده تلویزیون برای تماشای اخبار و حتی ماشین لباسشویی دارند.

می‌خواستم خانواده‌ام کمی راحت باشند و در یک فاجعه وحشتناک زندگی نکنند. النبهین به الجزیره گفت: ما همیشه اخبار را تماشا می کنیم تا ببینیم چه خبر است.

اما پدر چهار فرزند نسبت به توافق آتش بس به این زودی ها تردید دارد.

وی گفت: «پیش از این صحبت از آتش بس شده بود، اما تا کنون هرگز چنین نشده است.

با این حال، اگر چنین معامله ای وجود داشته باشد، او مصمم است به Burey بازگردد، حتی اگر خانه اش سوخته باشد.

«اگر آتش‌بس برقرار شود، اولین کاری که انجام می‌دهیم این است که چادرهایمان را برداریم و به جایی که خانه‌هایمان بود برگردیم. النبهین گفت: ما در آنجا مستقر خواهیم شد.

این خستگی بود که لوئیز واتریج در میان فلسطینی هایی که با آنها در رفح کار می کرد دید. سخنگوی آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد برای فلسطینی ها، UNWRA، می گوید که آتش بس حداقل خواسته برای فلسطینی های خسته از جنگ است.

«مردم اینجا خیلی خسته هستند. ترس دائمی، جابجایی دائمی وجود دارد. تنها امیدی که آنها دارند آتش بس است… مهم نیست که شما چه کسی هستید، احساس اینجا این است که ما به یک آتش بس فوری نیاز داریم.»

“تمام خواهد شد، جنگ جهانی یا نه، تمام خواهد شد”

برای محمود الخطیب، زنده ماندن برای دیدن پایان جنگ بسیار مهم بود.

الخطیب به الجزیره گفت: «خانه من ویران شده است، اما موضوع خانه یا ماشین یا چیز دیگری نیست، بلکه بیشتر به این است که چگونه اکنون می بینیم که فقط زنده ماندن، پیروزی است.

این پدر 8 فرزند 55 ساله از جوهورالدیق آواره شد و در چند ماه گذشته مجبور به نقل مکان بین دیرالبلاح و رفح در جنوب شد.

او گفت: «همه ما خوش‌بین هستیم که آتش‌بس برقرار شود و بتوانیم به خانه‌های خود در شمال جایی که به آن تعلق داریم بازگردیم».

“اگر احساس امنیت می کردم، همه چیز خوب می شد، حتی اگر در یک چادر ساده بودم.”

و در حالی که بسیاری با جدیت اخبار را به امید یک معامله دنبال می کنند، رائد ابوکوسا مجبور شده است استراحت کند. دنبال کردن جنگ به طور روزانه بر سلامت روان او تأثیر می گذاشت.

این پدر هشت فرزند 45 ساله در چهار ماه گذشته پس از آسیب جدی به خانه اش از بوراژ آواره شده است.

اگرچه او اکنون در یک چادر زندگی می کند، که به گفته او با نزدیک شدن تابستان سخت تر می شود، کوسا محتاطانه به توافق آتش بس خوش بین است.

من خیلی خوشبین نیستم، اما احساس می کنم به چیزی نزدیکتر شده ایم. و اگر این بار نباشد، ما به یک راه حل نزدیک تر شده ایم.» او به الجزیره گفت.

جنگ جهانی یا نه، پایان خواهد یافت. ما به عنوان مسلمان معتقدیم که خداوند برای ما موفقیت به ارمغان می آورد و آنچه از ما خواسته می شود صبر و انتظار اوست.